Rezonans ve Artikülasyon
Rezonans ve Artikülasyon: Vokal kordlardan üretilen saf sesin arttırılması ve modifiye edilmesidir. Tüm supraglottik yapılar (supraglottik larinks, orofarenks, nazofarenks, oral kavite, nazal kavite ve paranazal sinüsler) rezonansa katılırlar. Kord vokal vibrasyonu sonucunda larinkste oluşan ses, ancak supraglottik vokal traktusta rezonans kazanıp artiküle edildikten sonra konuşma haline gelir. Primer glottik sesin supraglottik larinks, farenks, paranazal sinüsler, nazal kavite ve oral kavitede rezonansa uğraması ile bazı frekanslarda güçlenir, bazılarında ise söner. Damak, dil ve dudak hareketlerinin dinamik faaliyetleri sonucunda ses artikülasyonu tamamlanarak konuşma elde edilir. Sesin kalite, rezonans. perde ve şiddet olmak üzere dört özelliği vardır. Ses bozuklukları, bu özelliklerden birinci derecede etkilenene göre, dört ana gruba ayırarak incelemektedir.
KALİTE: Ses kalitesi fizyolojik olarak; vokal kordların adduksiyon yeteneğine, dalga hareketinin periositesine, amplitüdüne ve mukozal dalgalanmanın simetrisine bağlıdır. Bir sesin kalitesi, canlı veya cansız kime ait olduğunun tanınabilmesini ve diğer seslerden ayırt edilebilmesini sağlar. Normal ses kalitesi solunum organları ile vokal kordların uyum içinde çalışması ve bunun sonucu olarak, vokal kordların supraglottik bölgede hava türbülansına meydan vermeyecek şekilde, eşit aralıklarla, düzgün bir şekilde titreşmesidir. Ses bozuklukları, ses oluşumunda görev alan respirasyon, fonasyon ve/veya rezonans organlarının yapısal ve/veya fonksiyonel sorunları sonucunda meydana gelir. Sesin kalitesi fiziksel ve algısal olarak değerlendirilebilir. Anormal ses kalitesinin algısal karşılığı; ses kısıklığı (hoarseness), ses düzensizliği (roughness) ve solukluluk (breathiness), fiziksel karşılığı ise; frekans pertürbasyonu (jitter), amplitüd pertürbasyonu (shimmer), Harmonik/Noise Ratio gibi akustik parametre değerlerinin normale göre yüksek olmasıdır
