İşitsel Uyarılmış Geç Potansiyeller (İUGP) #2

İşitsel Uyarılmış Geç Potansiyeller (İUGP)
LÜTFEN ÖNCE BU YAZIYI OKUYUNUZ

Ponton ve ark. (2000) yaptıkları bir araştırmada ALR(İUGP) dalga morfolojisinin 12 yaş civarında olgunluk dönemindeki benzer bir görünüm kazandığını ancak komponentlerin amplitüt ve latans açısından yıllar içinde farklılaşmaya devam ettiği belirtmişlerdir. Ancak Poulsen ve ark. (2009), basit işitsel uyaranlara karşı oluşan N1 cevabının erken adolesan döneme kadar ortaya çıkmadığını ortaya koymuşlardır.

N1 dalgasının gelişimi, işitsel korteksin üst katmanlarındaki sinaptik bağlantıların işlevselliğinin bir fonksiyonu olarak değerlendirilmektedir ( Moore and Guan 2001).

Genel olarak İUGP (N1 dalgası dahil olmak üzere) dalgaları çocuklarda basit klik uyaran ya da tonal uyaranlar yerine konuşma uyaranları tercih edildiğinde, çok daha büyük amplitütlü ve görece yetişkin formuna yakın elde edilebilmektedir (Wunderlich et al 2006).

N1 dalgası erken çocukluk döneminde görülmemekle birlikte, genellikle 5-6 yaş civarı görülebilmekte ve N1 latans tepe değeri 100-150 msn civarında elde edilmektedir (Cunnigham et al 2000, Lavoie et al 1997, Ponton et al 2000).

N1 amplitütünün yaşa bağlı değişimiyle ilgili literatürde çelişkili bulgular bulunmaktadır. Yapılan bazı çalışmalarda 6 yaş sonrası N1 amplitütünde yaşa bağlı bir artış görülmezken (Ceponiene et al 2002, Gomez et al 2001), başka çalışmalarda yaş artışına paralel N1 görülme olasılığının artarken aynı zamanda elde edilen N1 dalgasının amplitüt değeri arttığı görülmüştür (Cunnigham et al 2000, McArthur and Bishop 2002, Ponton et al 2000).

P2 latans ve amplitüt gelişimiyle ilgili literatürde, bebeklerde ve çocuklarda diğer komponentlere görece daha az sayıda çalışma bulunmaktadır. Lavoie ve ark.nın (1997) yaptıkları çalışmada 5-6 yaşındaki çocuklarda P2 peak latansları 140-210 msn arasında olduğu bulunmuştur. Yapılan çalışmaların çoğunda ise P2 latansı ile yaş arasında anlamlı bir ilişki elde edilememiştir (Johnstone et al 1996, Tonnquist Uhlen 1996). Yalnıca bir çalışmada P2 latansının yaşla birlikte azalma gösterdiği bulunmuştur (Oades et al 1997). Literatürde P2 amplitüt gelişimiyle ilgili olarak yapılan pek çok çalışmada, P2 amplitütünün yaşla birlikte artış gösterdiği bulunmuştur (Johnstone et al 1996, Kraus et al 1993, Oades 1997). Diğer yandan Tonnquist ve ark.nın yaptıkları çalışmada (1996) 5-15 yaş arası çocuklarda P2 amplitütü açısından herhangi bir farklılaşma görülmemiştir. Ponton ve ark.nın yaptığı bir çalışmada (2000) ise, yaşla birlikte P2 amplitütünde azalma olduğu bulunmuştur.

Sharma ve ark (2002) P1 latansında meydana gelen maturasyonel değişimleri araştırmak amacıyla yaşları 0.1 ile 20 arasında değişen 136 normal işiten çocuktan İUGP kaydı almış ve çalışmaları sonucunda yaş ile P1 latansı arasında güçlü bir ilişki olduğunu bulmuşlardır. Yaş ilerledikçe işitsel maturasyona bağlı olarak P1 latansında kısalma meydana gelmektedir (Golding et al 2007). Yaşamın erken dönemlerinde meydana gelen değişim, 10 yaş sonrası meydana gelen değişimlerden çok daha hızlı ve belirgindir. İUGP‟de miyelinizasyon ve sinaptogenesis artışına bağlı olarak yaşamın ilk 20 yılında tüm dalga latanslarında kısalması devam etmektedir (Sharma et al, 1997).

Normal işiten çocuklarda kronolojik yaşın bir fonksiyonu olarak P1 latansında görülen kısalma; işitme kayıplı çocuklarda işitsel uyaran olmaksızın geçen zaman süresince işitsel yolların normal gelişim gösterememesi olarak tanımlanan işitsel deprivasyona bağlı olarak görülmemektedir. Daha sonrasında amplifikasyon sağlandığı durumlarda tutarlı bir değişim grafiği izlenmektedir. Yapılan çalışmalarda, yaş ve P1 latansı arasındaki elde edilen tutarlı ilişkiler sonucu P1 latansı işitsel sistem maturasyon için iyi bir biyolojik gösterge olarak tanımlanmaktadır (Ceponiene et al 1998, Ponton et al 1996, Sharma and Martin 2005).

[329727 NUMARALI TEZ’DEN FAYDALANMIŞTIR]